Eten met lange tanden.........

Gisteren en vanmorgen at onze Aislynn met lange tanden. Ze at, maar het ging niet van harte en het leek alsof ze geen trek had. Dit klopt niet. Aislynn heeft altijd (lekkere) trek en heeft altijd binnen een mum van tijd haar bak leeg. Ze staat bovendien altijd te springen als ik met haar bak met eten aan kom zetten en vanmorgen kwam ze quasi ongeinteresseerd aanlopen. Zonet toen ik haar haar avondeten gaf, at ze gelukkig weer als vanouds. Vergeleken bij Ayla haar eerste en tweede dracht vertoont dit echter overeenkomsten. Ayla was zowel op de 27e en de 28e dag van haar dracht, van zowel het 1e als het 2e nestje misselijk en beroerd en gaf bovendien over. Dat heeft Aislynn dus niet gedaan, maar het geeft wel te denken, daar Aislynn vandaag op de 27e dag na de dekking zit..........

Een ander buikje???

Gisteravond lag Aislynn (zoals elke avond, tenzij er een andere hond ligt) dicht tegen me aan op de bank met haar koppie op mijn been en keken we t.v. Ik ben haar dan lekker aan het kroelen en aaien en dat vindt ze het einde, net zoals Indy en Anouk dat vinden. Maar Aislynn wil altijd maar meer en meer en meer en doorgaan vrouwtje, doorgaan..........Dus op een gegeven moment gaat ze dan altijd op haar rug liggen en legt haar pootje op mijn arm.....m.a.w. ik heb ook nog een buik hoor! Dus aaide ik haar buikje. Ik vond haar buik gisteravond echter anders aanvoelen: wat strakker, ietsje dikker en wat bobbeliger rond tepeltjes. De tepeltjes zelf voelden ook wat groter dan anders. Ik heb ook het idee, dat Aislynn me nog meer in de gaten houdt en volgt. Ze is het liefste altijd in mijn buurt. Op dit moment ligt ze dan ook naast me bij de computer te slapen. Ze heeft ook nog steeds wat groenachtige afscheiding. Toch durf ik nog niet met zekerheid te stellen dat ze drachtig is, want daar is het nog steeds te vroeg voor. Het is vandaag tenslotte nog maar de 24e dag na de dekking!!!
Maar wie weet............

Groen spul en de boerderij...

Dit weekend heb ik bij Aislynn gezien, dat er wit/groenig spul in haar vulva zat. Dat had ik eerder gezien, Dus.........meteen even mijn aantekeningen erbij van mijn twee vorige nestjes en hieruit bleek dat ook Ayla, ongeveer twee weken na de dekking, c.q. inseminatie ditzelfde groenige spul "lekte" uit haar vulva.

Misschien dus het eerste hoopvolle teken???

Verder zijn we afgelopen donderdag officieel eigenaar geworden van een boerderijtje + loods in het Jelsummer Aldlan. Elke keer als wij hier zijn, gaan de honden uiteraard mee, zodat ze langzaam aan kunnen wennen aan hun nieuwe omgeving en territorium.........
Nou ja.......wennen......??? Ze vinden het alle vier geweldig, daar ze nu hun eigen priveterrein hebben, waar ze op dit moment naar hartelust kunnen draven, graven, onderzoeken, spelen, enz. enz. Alhoewel we op den duur dit terrein voor een gedeelte wel willen gaan vlakken, boomvrij maken en er een grasveld van maken. Maar goed.......je kunt niet alles in één keer aanpakken. Het hele terrein is goed afgesloten (Samojedenproof zal ik maar zeggen) met een omheining, die zo'n meter de grond ingaat. De vorige eigenaren hadden veel Huskies en Kooikerhondjes, die hier ook speelden. Verder staat er ook nog een loods, vol met zand, tot beschikking, zodat Ayla, Anouk, Aislynn en Indy hier ook krijgertje en uitdagertje kunnen spelen. Misschien dat hier zelfs door de K.C. Friesland Behendigheid in gaat worden gegeven. En dan zijn wij natuurlijk ook van de partij, met de honden, op Aislynn na. Want springen en gekke dingen doen, is natuurlijk straks wel gebeurd. Geen risico's!!! Bovendien hebben we ook nog een weilandje naast de loods, dus ruimte genoeg. Maar wat het allermooiste is.......de boerderij staat dicht bij een soort van kruispunt, zodat we in alle vier de windrichtingen kunnen uitwijken, om samen met de honden, lange wandelingen of fietstochtjes te kunnen samen maken.

Vanmiddag heb ik een paar fotootjes van de honden op het terrein gemaakt:

Met zijn allen het speelterrein op...Jippiieieieieeee!

Snuffelen, onderzoeken, springen, graven en draven...

Aislynn heeft het botje weer gevonden wat ze gisteren had verstopt...

Indy vindt een grote tak, die hij mee wil nemen...

Het speelterrein is erg groot, maar Aislynn prefereert toch om op allemaal takjes verder op haar bot te kluiven...

Anoukje heeft haar bot ook weer terug gevonden...

Twee weken na de dekking...

De loopsheden van zowel Aislynn als Anouk zijn voorbij. Onze Indy kan weer gewoon vertrouwd onder de dames vertoeven. Natuurlijk houden we Aislynn scherp in de gaten om eventuele signalen op te kunnen pikken, als aanwijzing van een mogelijke zwangerschap. Bauke meende dat Aislynn zelfs al wat dikker werd........Natuurlijk gaat hierbij het spreekwoord: "De wens is de vader van de gedachte" bij Bauke op! Want dat kan nog niet. Toch vind ik haar soms ook een beetje anders, ietsje rustiger dan anders misschien? Wat meer willen slapen misschien? Op andere plekjes dan gewoonlijk een tukkie gaan doen? Ach......bij mij gaat dat spreekwoord waarschijnlijk ook op. Het blijft namelijk altijd spannend die eerste weken......wel-niet-wel-niet-wel-niet-wel.....Nog een paar weekjes geduld en dan weten we meer!

De eerste week na de dekking...

Vandaag is het precies een week geleden, dat we naar Tugger in Kruisland zijn geweest. Geen idee of dit bezoekje tevergeefs is geweest, of dat deze ontmoeting zijn vruchten over een week of 8 gaat werpen. Aislynn is echter nog steeds het vrolijke, snelle, energieke, temperamentvolle, mooie en hartveroverende teefje, zoals altijd. Ik merk niets aan de dame. De loopsheid van Aislynn bevindt zich echter wel in of komt bijna in het laatste stadium, de zogenaamde metoestrus. Het is vandaag namelijk de 18e dag van haar loopse periode, of zou ik misschien kunnen of mogen zeggen dat het vandaag de 8e dag van haar dracht is? Als ik mag kiezen waar mijn voorkeur zou liggen, dan kies ik voor de laatste optie!!!

Een dekking uit het boekje...

Vanmorgen om half negen vertrokken we, met Aislynn, een uitgeprinte routebeschrijving en een volle benzinetank, op weg naar Kruisland. In de buurt van Utrecht maakten we even een plasstopje, waar zowel Bauke als Aislynn gretig gebruik van maakten. Na Utrecht was het nog slechts een uurtje rijden. In Kruisland aangekomen heeft Bauke eerst nog een stukje met Aislynn gewandeld, zodat ze nog even goed haar behoefte kon doen, wat erg belangrijk is voor een dekking. Daarna hebben we eerst bij Anca (vrouwtje van Tugger) een heerlijke kop koffie gedronken en even bijgepraat, totdat het moment was gekomen, waarop Aislynn haar reu zou gaan ontmoeten. Nu....dat ze elkaars gezelschap meteen op prijs stelden, was vanaf de eerste seconde duidelijk.Aislynn en Tugger gingen meteen naar elkaar toe en maakten kennis met elkaar.

Het eerste neuscontact beviel dus goed, zodat er een verdere kennismaking inzat.Bij de Samojeden (net zoals bij andere honden) houdt een nadere kennismaking, het intensief besnuffelen van elkaar in, zodat de reu aan de lichaamsgeur van de teef kan ruiken of ze aantrekkelijk (dus in haar vruchtbare periode zit) voor hem is, of niet. Dat Aislynn aantrekkelijk was voor Tugger, was meteen duidelijk.

Ook Aislynn vond Tugger meteen een toffe Sam, want nadat ze slechts twee keer was weggerend van Tugger, toen deze een poging deed om op haar te springen (als een teefje wegrent van de reu, daagt ze hem uit en brengt de reu op deze manier in de juiste stemming), draaide ze al gauw haar achterste naar Tugger toe, buigde haar staartje opzij, zette haar achterpootjes schrap, strekte haar rug en perste haar vulva naar achteren, kortom ze "stelde" zich voor Tugger. Zo wordt het penetreren voor Tugger gemakkelijker. Dat Tugger een ervaren dekreu is, bleek ook meteen. Hij was erg rustig, geduldig, "aardig" (als je dat in dit verband zou mogen zeggen), enz. Voor Aislynn was het natuurlijk de eerste keer en toen hij haar had besprongen (hierbij slaat hij zijn poten om Aislynn haar lendenen en trekt haar achterlijf naar zich toe en op dat moment staat hij op zijn achterste poten, terwijl hij met zijn bovenlijf en voorste poten op Aislynn steunt) jankte ze een beetje angstig. Hier eindigt eigenlijk het paringsvoorspel en begint de eigenlijke dekking. Aangezien een reu en een teef bij een koppeling aan elkaar vast blijven zitten heb ik haar meteen vastgepakt en gerust gesteld, voordat ze in paniek zou raken! Ze zou haarzelf en/of Tugger kunnen verwonden door in blinde paniek te proberen zichzelf los te rukken. Maar ze schikte zich in haar "lot" en de koppeling was een feit. Wel heb ik haar de eerste minuten van de koppeling geruststellend toegesproken, totdat ik meer afstand kon nemen en Tugger en Aislynn zelf het karwei af kon laten maken. Tugger draaide ook zelf zijn ene achterpoot over Aislynn's rug heen, zodat hij na een minuutje of twee in een wat voor hem gemakkelijker houding kon gaan staan wachten, totdat de zwelling zo ver was afgenomen, dat hij los kon komen.

De koppeling heeft ongeveer een kwartiertje geduurd. Hierna draaiden ze nog een beetje om elkaar heen (tijdens het zogenaamde naspel), maar Aislynn vond het op een gegeven moment welletjes en had meer belangstelling voor haar omgeving en de bak met drinkwater, dan voor Tugger. Vervolgens hebben we Aislynn nog even laten rusten. Voordat we vertrokken hebben we nog een heerlijke kop koffie gedronken, de dekaangifte ondertekend en nog even gepraat (want over Samojeden raak je nooit uitgepraat)! Na Tugger voor de -tigste keer te hebben geknuffeld (waarbij hij overigens heel zachtjes gaat knorren van genot), mijn oor door hem gewassen is en ik hem zachtjes in zijn oor fluisterend heb "bedankt" voor zijn zachte en ervaren aanpak jegens mijn Sammenmeisje en zijn prestatie, reden we om een uur of half twee, weer richting Friesland.De dekking vond dus plaats op vrijdag 5 januari. Nu maar hopen, dat er voldoende eicelletjes van Aislynn, zullen worden bevrucht!!!

De tweede progesterontest...

Vandaag waren de kenmerken, die erop wijzen, dat de vruchtbare periode van Aislynn begint of inmiddels al is begonnen, nog duidelijker aanwezig dan gisteren. Tijdens de uitgebreide snuffel- en lik- inspecties van broer Indy aan het achterwerk van Aislynn, zag je dat ze stokstijf bleef staan en haar staart netjes voor hem opzij boog. Zodra hij ophield met inspecteren en zijn aandacht verlegde naar Anouk, danste Aislynn letterlijk en figuurlijk om hem heen, om Indy toch vooral maar te verleidden om door te gaan met zijn inspecties. Ook de kleur en de heftigheid van de bloeding geeft aan, dat Aislynn bijna dekrijp is. De kleur van het bloed is nu heel helder lichtroze en de bloeding is minder heftig. Ook de vorm en grootte van haar vulva geeft aan, dat het niet lang meer duurt.
Kortom......
Voor mijn gevoel zouden we morgen naar Kruisland kunnen afreizen. Dus was ik zeer benieuwd of de uitslag van de progesterontest dit ook uit zou wijzen. Dus vanmorgen opnieuw met Aislynn naar de dierenkliniek en wat bloed bij haar laten afnemen (uit haar pootje en niet zoals bij Ayla altijd gebeurde uit haar hals) en vervolgens dit weer naar het ziekenhuis gebracht alwaar de hoeveelheid progesteron in het bloed wederom werd bepaald. En inderdaad mijn bevindingen, naar aanleiding van mijn observaties, liepen parallel en kwamen overeen met de uitslag van de bloedtest. De uitslag was namelijk 6,8 nanogram per milliliter.
Dus..........om een lang verhaal kort te maken....Aislynn gaat morgen Tugger met een bezoekje vereren.
En niet onbelangrijk......hopelijk kunnen ze het met elkaar vinden en verkeren ze morgen graag in elkaars gezelschap!!!

Progesterontest...

We zijn vanmorgen naar de dierenkliniek in Leeuwarden geweest om de waarde van het progesteron in Aislynn haar bloed te meten. Zodra deze waarde significant is gestegen en een bepaalde waarde bereikt, bevindt een teefje zich in de vruchtbare periode en wil ze en/of kan ze gedekt worden. Nadat we het bloed naar het Medisch Centrum Leeuwarden hadden gebracht, werden we rond half twee gebeld door onze dierenarts voor de uitslag. De waarde was 2,7 en deze waarde was al omgerekend in nanogram per milliliter. Conclusie, de waarde was al enigszins verhoogd. Normaal gesproken zou op vrijdag 5 januari opnieuw geprikt worden, maar in overleg met de dierenarts is besloten om morgen (donderdag 4 januari) al voor de tweede progesterontest te gaan. Ik had trouwens al min of meer verwacht dat de progesteronwaarde al ietsje verhoogd zou zijn (maar nog niet hoog genoeg voor een dekking), daar Aislynn gisteravond al erg verleidelijk naar Indy toe deed, net als vanmorgen na het eten. Ze draait op die momenten dan haar achterwerk pontificaal naar Indy toe, zodat hij goed in de gaten krijgt (door te ruiken en te likken) dat er iets bij zijn zusje aan het veranderen is. Aislynn buigde haar staart ook al wat opzij en stelde zich min of meer voor hem, door stokstijf te blijven staan als hij ruikt en likt. M.a.w.....de pro-oestrus is bezig om over te gaan in de oestrus (de vruchtbare periode van de loopsheid van een teefje).Zodra Indy zijn aandacht echter verloor voor Aislynn, ging ze om hem heen dansen, zijn oortjes likken en op haar allerverleidelijkst door haar voorpootjes duiken, om zijn aandacht weer te herwinnen. Vandaar dat mijn grote vriend Indy vannacht al bij ons heeft geslapen. Dus om een lang verhaal kort te maken.......Indy moet nu bij Aislynn weg worden gehouden en er zit progressie in Aislynn's loopse periode. Morgen laten we opnieuw de waarde bepalen en dan zit er dit weekend vast een retourtje naar Tugger in Kruisland in!!!