Tijd om de werpkist te verlaten...

Het lopen gaat nu erg goed. Ze zijn er al erg bekwaam in. Gisteren was het nog waggelen, maar vandaag waren ze duidelijk gegroeid in hun loopvermogen. Aislynn lag vanavond bij de ingang van de werpkist maar erbuiten. Ik zag dat de pups haar roken en dat ze naar haar toe wilden buiten de werpkist. Een mooi tijdstip om dit dan maar eens uit te gaan proberen. Dus eruit getild en Aislynn zoogde ze voor de eerste keer buiten de werpkist. Morgenvroeg gaat het schutje eruit en wordt de loopplank, die ik nog even moet voorzien van extra antislip aan de zijnkanten, voor de werpkist gezet, zodat ze morgen de werpkist kunnen uitlopen (en alleen in het begin als wij in de kamer zijn, totdat ze er helemaal bekwaam in zijn geworden). Ook zal ik ze een aantal keren nu op een dag buiten de werpkist bij Aislynn laten drinken.
Vandaag, toen de pups nog lekker bij Aislynn in de werpkist lagen te drinken, heb ik voor de eerste keer de CD met allemaal geluiden gedraaid. Hierop staat o.a. vuurwerk, kindergeluiden, verkeersgeluiden, dierengeluiden, huis-tuin-en-keukengeluiden enz. op. Of ze het nu gehoord hebben of niet, ze reageerden er niet op in ieder geval. Gisteren vergeten te vertellen, maar ik heb de pups opnieuw een stukje van de nagels afgeknipt. Ik zag namelijk dat Aislynn rond haar achterste tepels (waar het haar helemaal is uitgevallen), steeds meer rode krassen en striemetjes krijgt van de pootjes van de pups die de melkslag toepassen als ze drinken. Wel smeer ik het zo nu en dan in met een hiervoor geschikte zalf, maar ik moet het heel goed in de gaten houden. Morgen zullen de pups hun eerste "soepballetje" DUCK krijgen. Overmorgen krijgen ze twee balletjes, de dag na overmorgen 3 balletjes en daarna elke dag 3 balletjes tot de 28e dag, waarna het echte bijvoeren begint. De balletjes DUCK zijn nog niet bedoeld als bijvoeding, maar de pups de nodige enzymen bij te brengen om vast voedsel te kunnen verteren.
Wat ik ook altijd erg goed vind hieraan, is dat de pups het eerste voedsel eten uit mensenhanden. Bovendien lopen ze dan ook niet als wildemannen door de bak met voer als het bijvoeren rond de 28e dag begint. Ook heb ik ze vandaag alle vier voorzichtig geborsteld. En als slotstuk een hele mooie foto ........Zijn dit broers of niet. Synchroon noemen ze dit ook wel (let vooral op hoe de twee broers hun voorpootjes hebben)!!!

Speelgoed in de werpkist...

Aangezien ze steeds meer op ontdekkingstocht gaan in de werpkist naar de ruimte en naar elkaar, heb ik vandaag maar wat nieuwe speeltjes gekocht, alhoewel ze ook graag met Aislynn spelen en met elkaar. Deze manier van spelen bestaat uit happen in elkaar. Ik hoorde vandaag ook de eerste speelgrommetjes. Geweldig. Dus het vocale scala is zich aan het uitbreiden. Het speelgoed wat ik heb gekocht is allemaal van verschillend materiaal en heeft allemaal verschillende vormen. Sommige speeltjes piepen, andere niet. Toen ik met een klein eendje aan het spelen was in de werpkist keken Paarsje en Groentje ernaar of ze het in Keulen horen donderen. WAT IS DAT? Oranje nam eens een kijkje dichterbij en begon er op om te sabbelen. Over sabbelen gesproken. De tandjes zijn ook aan het doorkomen. Oranje heeft als eerste keurig op de krant geplast, maar dit was meer een toevalstreffer. Nog een paar dagen en dan wil ik de werpkist open doen, zodat ze er zelf uit kunnen komen en de puppykennel kunnen ontdekken. Verder neem ik ze elke dag een paar keer individueel mee naar Indy, Anouk en Ayla in de kamer.

Wat? Moeten we spelen? Maar we liggen net zo lekker......

Goh....ik heb een mama en ik heb broertjes...

Elke dag zie je de pups beter gaan lopen. De oortjes zijn inmiddels ook open, want als ik een geluidje maak bij de werpkist, springen de oortjes even omhoog. Wat ze op dit moment ook ontdekken, is dat ze broertjes hebben. Dat is toch wel heel erg leuk. Ze beginnen op elkaar om te happen. Ook hebben ze mij inmiddels wat bewuster ontdekt, door mijn neus te beknabbelen. Elke dag haal ik ze alle vier om de beurt een aantal keren uit de werpkist en roep eerst natuurlijk Indy bij me, die de pups dan even besnuffelt en als laatste een klein likje over hun neus geeft. Daarna mogen Ayla en Anouk weer even kennis maken. De pups houden zich dan muisjestil. Als ze zelf zijn besnuffeld, dan ruiken ze soms zelf ook even aan de vacht van hun oom, oma of oudtante. Heel leuk was het vandaag om te zien, hoe Paarsje met zijn moeder aan het "spelen" was. Het was net alsof hij ontdekte, dat zijn moeder ook leuk is om spelletjes mee te doen. Dus dat ze nog wat meer kan, dan alleen melk geven en poetsen. Het was echt een soort van ontdekkingstochtje voor Paarsje. Ook moet ik inmiddels op mijn quivive zijn, als de pups wakker worden of hebben gedronken, want ze hebben mama Aislynn niet altijd meer nodig om een plas of een drukkertje te doen. Zodra ik bespeur dat ze hun behoefte willen gaan doen, zal ik ze op een krantje zetten. Ze doen het zo goed en ik vind ze alle vier heel erg lief!

Waggel waggel waggel....

De pups waren vandaag wat pieperig. Ik had het idee van een beetje buikpijn. Zal waarschijnlijk van de ontwormingskuur komen, maar heb geen diarree gezien. Ze proberen hun buikjes steeds meer op te tillen, dit gaat steeds beter en ze waggelen dan moeizaam een stukje verder, naar hun bestemming en dat is in de meeste gevallen nog steeds Aislynn. Hoe ze hun pootjes moeten neerzetten, daar moeten ze nog iets op bedenken, want de coordinatie is nog ver te zoeken. Als je niet beter wist zou je zeggen, dat er misschien Friese Beerenburg in de melk van Aislynn zit, want de pups zwalken "dronken" heen en weer en soms vallen ze om. In de loop van deze week zal het ongetwijfeld beter gaan.

Ontwormd...

Vandaag zijn de gebroeders voor de eerste keer ontwormd (met wormpasta van Vitaminthe), daar ze nu twee weken oud zijn. Blauwtje poepte hierna meteen een prachtige keutel zelf uit (dus zonder hulp van Aislynn haar likjes). Soms reageren ze wat op de ontworming door diarree, maar dat zien we morgen dan wel weer. Aislynn zal de werpkist ongetwijfeld schoon proberen te houden, maar dan heb ik er snel weer een schoon vetbed en nieuwe kranten onder in. Hun gewichten zijn ondertussen al verdriedubbeld. Ze beginnen ook steeds meer hun buikjes op te tillen en soms waggelen ze al een stukje door de werpkist. Alle oogjes zijn nu open. De pigmentering zet zich voort. Oranje en Paars gaan hierbij aan kop. Ook heb ik ze vandaag 1 voor 1 even uit de werpkist gehad en even door de andere honden laten besnuffelen. Ayla ging meteen de buikjes slikken, waardoor Paars spontaan een plas deed. Anouk snuffelde even en gaf elke pup een lief likje op zijn neus en Indy vond het wel best. Die lag op de bank te slapen (hij had zich de hele dag uitgesloofd op het speelveld). De pups hielden zich hondjestil, toen ik ze liet besnuffelen......Aislynn vond het goed en bleef bij de andere pups in de werpkist.

Nagels geknipt...

Ik heb vandaag de nageltjes voor de eerste keer geknipt, want de nagels begonnen als kleine weerhaakjes te werken. Bij Aislynn haar achterste tepel zat al een klein rood plekje. Dit wordt veroorzaakt, doordat de pups bij het zogen, de zogenaamde melkslag toepassen, om de melkgift te stimuleren. Maar hoe klein als die witte dondersteentjes ook zijn, ze maakten het me nog knap lastig om te knippen. Het zijn nog zulke kleine nageltjes. Er moet genoeg af, om Aislynn haar velletje heel te houden, maar ook weer niet teveel, waardoor ik de pups zou verwonden. Maar het is gelukt. Het plekje van Aislynn houd ik goed in de gaten.

Oogjes open en ogen dicht...

Wij komen net uit het ziekenhuis, alwaar Bauke zijn vader vanavond is overleden.
Hij is 92 jaar oud geworden, maar had het de laatste weken van zijn leven erg moeilijk, benauwd en zwaar. Hij heeft zijn ogen vandaag definitief dicht gedaan.
De puppies daarentegen deden hun oogjes vandaag (verder) open.
De symboliek van het leven en de dood.
Er zal veel geregeld moeten worden dit weekend en in het begin van de volgende week...
Ik hoop, maar ik denk, dat jullie dat zeker kunnen begrijpen!

De oogjes gaan (bijna) open...

Toen ik na het verschonen van de werpkist de pups ging wegen en ze bekeek, zag ik dat de oogjes van Groentje bij de binnenste ooghoeken open waren. Twee kleine driehoekjes met daarachter twee blauwe oogjes... De ogen van de andere reutjes zijn bijna aan het open gaan. Ik denk dat ze morgen open zijn......of in ieder geval zal er zeker een beginnetje b.v. in de vorm van een klein openingetje zijn.

Etenstijd...

Vier op een rij...

Verdubbeling van de geboortegewichten...

Vandaag zijn de pups precies een week oud. Ze zijn inmiddels alle vier zo goed gegroeid, dat ze hun geboortegewicht hebben verdubbeld. Blauwtje (910), Groentje (940) en Paarsje (930)ren al en Oranjetje (760) vandaag. Het gaat erg goed. De pups drinken, slapen, worden ontlast en verzorgd door Aislynn. Ik hoor ze de hele dag nauwelijks. Het gaat allemaal zijn gangetje en Aislynn heeft het dik voor elkaar. De 1e week is voorbij. Ik verbeeld me al een beetje, dat de oogjes wat veranderen. Die zullen in de loop van deze week opengaan, gevolgd door de oortjes. Het cavia-achtige gaat er zelfs al een beetje af vinden wij.

De vier broers zoeken elkaar op, als Aislynn naast de werpkist ligt, voor bescherming en warmte.

Het gaat erg goed...

Aislynn geeft de pups drinken door heerlijk op haar rug te gaan liggen. Ze is wel erg fel naar de andere honden toe, die absoluut niet bij haar puppies in de buurt mogen komen. En omdat Aislynn zo duidelijke hondentaal spreekt, wagen ze het er ook maar niet op. Ze verhaart ook nog steeds, want er ligt veel haar in het nest. Ik verwen haar door op een dag haar wat puppymelk te geven. Dit vindt ze heerlijk. Ook is Aislynn haar temperatuur vadaag niet boven de 39 graden uitgekomen. Morgen nog een keertje de temperatuur opnemen en als de temperatuur dan wederom onder de 39 graden blijft, dan stop ik hier mee. De warmtelamp is uit. De pups lagen er niet meer onder en gingen erg uit elkaar liggen, wat inhoudt, dat ze het warm hebben. Ook Oranje heeft hem niet meer nodig. Ik heb alle kereltjes lang in mijn handen gehad en ze voorzichtig geknuffeld, want ze zijn nog zo klein, alhoewel ze op dit moment volgens mij niet meer met zijn vieren in Aislynn haar buikje zouden passen. De pups zijn heel erg rustig. M.a.w. het gaat op dit moment heel erg goed.

Vier dagen oud...

Het gaat goed met Oranje. Hij is gisteren 110 gram gegroeid. Sneller gegroeid dan zijn broers. Hij is nog steeds aan de antibiotica. Dit moet ik zo’n 10 dagen volhouden. Dus tot en met donderdag 22 maart. Diarree heeft hij al lang niet meer. Aislynn wil haar energie kwijt, dus die neem ik wat vaker mee naar buiten als de pups net gedronken hebben en zich wel even koest gaan houden. Verder doet Aislynn het uitstekend. Ze is een goede moeder, ze geeft genoeg melk, ze verzorgt de pups goed en als er wat is, is ze er bij.

Hij redt het!!!

Het Oranje reutje is goed de nacht doorgekomen en heeft zelf goed en regelmatig gedronken volgens Bauke, die het waakstokje van me had overgenomen (ik was hondsmoe, daar ik zo’n 60 uren achter elkaar had gedraaid wegens de twee slapeloze nachten) Ook de andere reutjes doen het prima. Het Oranje reutje drinkt zelf en voelt niet meer koud aan en zijn kleur is goed. Hij heeft nog wel wat diarree.

Het gaat niet goed met het laatst geboren pupje...

Het gaat inderdaad niet goed met het laatste reutje. Het drinkt niet, het heeft diarree, het voelt koud aan en vroeg in de morgen schreeuwt (schreeuw om hulp, zo ervaar ik dat) en kermt hij het uit en zijn kleur is paarsachtig, blauwig, een teken van zuurstoftekort. Ik was gedurende de nacht begonnen met spuitjes melk te geven, maar daar verslikt hij zich in, waardoor er rochelende geluiden uitkomen. Hij heeft gewoon niet de kracht om te slikken. De warmtelamp komt nog lager en ik wrijf hem en het is net of komt hij daardoor weer wat bij. Hij voelde erg slap en levenloos. Ook weer nutridrops gegeven. De dierenarts gebeld en die komt om een uur of 10. De dierenarts constateert een te lage temperatuur, de paarsachtige kleur, die het gevolg is van zuurstofgebrek (zuurstofgebrek betekent dat er iets niet goed is met of de longen of het hart). Ze luistert naar hart en longen, maar kan niets ernstigs in eerste instantie ontdekken, maar het is moeilijk te horen, want ondanks zijn toestand, kan Oranje nog wel geluid maken en erg tegenstribbelen. Hij krijgt een injectie met antibiotica en een spuit om zijn bloedsuikerspiegel omhoog te krijgen. Afgesproken wordt, dat ik in de kliniek kom om te zien hoe je sondevoeding krijgt, want met spuitjes schiet het niet op. De dierenarts vermoed dat zijn geboorte te lang heeft geduurd, waardoor hij toch vruchtwater heeft binnengekregen, wat een longontsteking kan veroorzaken. Wat ook niet bevorderlijk is voor dit alles, is dat het reutje ook in een stuitbevalling is geboren, waardoor het hoofdje pas later kan worden bevrijd uit de vliezen, dan als er een pup in hoofdligging wordt geboren. ’s Middags ga ik met Groentje naar de kliniek, want de dierenarts zal met Groen voordoen, hoe je een sonde inbrengt. Wat een geweldige broer. Ze legt me uit hoe het moet. Ook krijg ik nog weer antibiotica mee, wat ik tweemaal daags moet toedienen, 10 dagen lang en een Snugglesafe. Dit is een soort kruik in de vorm van een frisbee, die ik in de magnetron opwarm en daar kan ik Oranje opleggen. Hij heeft behoefte aan extra warmte. Om half 4 krijgt hij dan eindelijk zijn eerste goede voeding via de sonde binnen en om half 6 lukt het me weer om de bereide warme melk via een spuit in de sonde en zo rechtstreeks in zijn maagje te krijgen. Ik probeer hem vervolgens telkens bij Aislynn aan te leggen, want het aangeboren vermogen om te zuigen rond een tepel gaat, naarmate de tijd verstrijkt, verloren. Maar gelukkig lukt het me om half 8 ’s avonds dit voor elkaar te krijgen en hij drinkt uit Aislynn haar tepel. Daarna gedurende de avond, drinkt hij zelf ook en hij kan zelf ook de tepels vinden, zonder mijn hulp. Wel is hij zo’n 30 gram afgevallen als ik hem weeg, terwijl de andere reutjes respectievelijk 80, 40 en 60 gram zijn gegroeid. Afvallen is niet goed. Een pupje moet groeien. Maar goed, dit was te verwachten. Gelukkig verandert langzaamaan wel de kleur van zijn voetzooltjes en zijn snuitje en krijgt hij dezelfde mooie gezonde rozerode kleur als zijn grote broers. Ik had wel ondertussen het schema klaar, om om de twee uren de pup sondevoeding gedurende de nacht te geven. Maar het gaat zo goed, dus dit hoeft niet. Bauke zal deze nacht de puppies in de gaten houden en speciaal het reutje met het oranje koordje. Wel heeft Oranje nog diarree. Maar hij schokt meer tijdens het slapen, net als zijn broers en hij ademt beter en hij zoekt zelf de warmte van zijn broers. Op de Snugglesafe wil hij niet echt liggen. Hij ligt het liefste onder de vacht bij zijn moeder (wat natuurlijk het mooiste plekje voor hem is op dit moment).

De bevalling...

De hele nacht niet geslapen, want Aislynn deed anders niet dan heen en weer lopen en was de hele nacht onrustig. Ze bleef haar dolfijntje overal mee naar toe nemen. Ze pendelde tussen het bed en de werpkist. Als ze in de werpkist ging gooide ze alles (kranten, lakens en vetbed) overhoop. Ook vond ze het versnipperen van de kranten geweldig. Kortom ze maakte haar holletje in orde voor het nestje. Maar het liefste lag ze dicht tegen me aan of bovenop me, of helemaal met haar lijf om mijn hoofd heen gekruld en zocht duidelijk bescherming en verlichting bij me. Als ik haar over haar buikje aaide, dan werd ze even rustiger, maar dit duurde niet zo lang. Nadat ik haar om half 8 ’s morgens had uitgelaten en we weer binnen waren, wilde ze gaan zitten, maar ze schoot meteen weer overeind en ging in een soort van pershouding staan, want ze voelde druk. Ik breng haar naar de werpkist, waar ze in korte tijd 5 keer gaat overgeven. Heel veel wit en gelig slijm. Dus maar gauw weer schoon spul in de werpkist doen. Ze heeft nu ook duidelijk helder slijmverlies en haar vulva is erg groot geworden. Even later om een uur of 9, begint ze te rillen en te trillen, de eerste spiercontracties gecombineerd met een beetje angst van wat er met haar aan het gebeuren was. Als ik haar rustig toespreek en aai, dan ebt haar angstgevoel weg en wordt ze rustiger. Ook zien we dan al gauw haar eerste perswee. Aislynn is nu rustig. Het zal tot 11 uur duren, voordat Blauwtje (blauw koordje om) wordt geboren in een stuitligging. Ik help haar hierbij, want de vulva werkt als een elastiekje op een gegeven moment en bij een perswee, trek ik de pup (onder luid geschreeuw van Aislynn) door haar benen richting haar neus naar buiten.Deze pup van 420 gram zal als White Smiling Beauty Aislynn’s Call (Aislynn haar roep / kreet) voortaan officieel te boek komen te staan als het aan mij ligt. Ik help ook, om meteen het vlies kapot te maken bij haar keel. Aislynn bijt de navelstreng door, eet de placenta op en gaat Blauwtje schoon en droog likken. Om 11.38 uur komt nummer twee, wederom een reu, ter wereld in een hoofdligging. Deze weegt zelfs ietsje zwaarder, namelijk 430 gram. Hierbij bijt Aislynn de navelstreng door, maar schiet de placenta terug de vulva in. Gelukkig kan ik hem nog aan een vlies en/of stukje navelstreng vasthouden en kan ik hem even later in samenwerking met Aislynn eruit trekken. Dit reutje krijgt een groen koordje om en er zal hopelijk op zijn stamboom White Smiling Beauty Aislynn’s Chap (Aislynn haar knul / ventje) staan. Geheel “onverwacht” wordt nr. 3 om 12.19 uur in stuitligging geboren in slechts 1 perswee. Ook dit reutje is 430 gram. Ook hier glijdt de placenta terug in de baarmoeder en krijgen Aislynn en ik hem er samen weer uit. Deze reu krijgt een paars koordje om en krijgt als stamboomnaam in de toekomst White Smiling Beauty Aislynn’s Chum (Aislynn haar maatje, makker). Vervolgens is het volgens Aislynn even welletjes, want ze neemt een rustpauze. Maar op een gegeven moment duurt me dit toch te lang, want er gebeurt verder niet zoveel. En aangezien er 6 puppies te zien waren op de echoscopie, bel ik de dierenarts en die adviseert me om dan toch maar even langs te komen. Op de echoscopie blijkt, dat er nog een pup inzit, maar dat die helemaal achterin de baarmoeder zit. We zien het hartje heftig kloppen. Hier is dus duidelijk het bewijs weer geleverd, dat een echoscopie wel aangeeft of een teefje drachtig is of niet, maar dat het absoluut niet betrouwbaar is om het precieze aantal pups te voorspellen. We krijgen een spuitje met oxitocine mee en als Aislynn de pup er na anderhalf uur niet zelf uit heeft gekregen, mogen we het spuitje geven. Dit gebeurt, maar de pup komt er niet uit. Wel hijgt Aislynn, maar echt persen doet ze niet. Dus verdwijnt Bauke weer richting dierenkliniek om opnieuw een spuitje oxitocine te halen. Hier komt hij mee terug, maar hij heeft de dierenarts ook meegenomen. Die constateert, dat de pup al eigenlijk voor de ingang zit en dus al een heel eind naar voren is gekomen inmiddels. Toch geven we voor de zekerheid de oxitocine (want de pup is al een tijdje onderweg) en nadat de dierenarts is vertrokken, wordt om 17.53 uur (5 ½ uur na de 3e pup) Oranje geboren. Deze zal met recht White Smiling Beauty Aislynn’s Coda (Aislynn haar slotscène, slotfrase) op de stamboom aan heten, tenminste als de Raad van Beheer met de namen akkoord gaat (precies telt elke stamboomnaam dan 30 letters allemaal). Gelukkig dit hebben we gehad. Maar het laatste reutje heeft wel samen met Aislynn een krachtsinspanning geleverd en is wel lang onderweg geweest en ook nog in stuitligging geboren, wat een extra handicap is. Ik blijf vanzelfsprekend de hele nacht naast het nestje slapen. Nou ja……….slapen………dat heb ik natuurlijk niet, want het is eerst weer even wennen aan die puppygeluidjes en ik ben overal gespitst op. Dus valt me op, dat het met Oranje niet goed gaat en ik besluit hem Nutridrops te geven, om hem wat bij te helpen en melk voor hem te bereiden, die ik er met een spuitje in wil proberen te krijgen.

Blauwtje is geboren...

Nu zijn er al twee puppies...

Paarsje is ook op de wereld gekomen...

Oranje heeft het gered!

De temperatuur gaat zakken...

Vandaag om 5 uur werd ik wakker. Aislynn had haar deken helemaal overhoop gehaald. Ik ben met haar naar buiten gegaan, waar ze meerdere keren heeft geplast en ook twee keer heeft gepoept. Haar temperatuur was 36,71, dus dalende. Toen we in de kamer kwamen, zocht ze meteen haar dolfijntje op en nam hem mee de werpkist in. Toen ik de temperaturr twee uurtjes weer opnam, was de temperatuur 36,66. Ze heeft nog een muis op haar ochtendwandelingetje gevangen. Ze wilde wel gras kauwen. Dit wilde ze de laatste dagen steeds. Als ik haar meetrok was het ook wel goed, maar toch probeerde ze het. Ook heeft ze alweer twee keer gepoept. Ze wilde haar eten nog wel, maar het was weer een beetje met lange tanden. Indy heeft het laatste restje opgegeten. In huis ligt ze de hele tijd nu in haar werpkist en zo nu en dan ligt ze te hijgen. Ook graaft ze in de kist en gooit de boel overhoop. Ze kan het niet echt meer vinden. Ze ligt continu in de werpkist. Ik heb nog even de dierenarts ingelicht over de op til staande bevalling en ons nieuwe adres doorgegeven.

Hijgen en erg aanhankelijk...

Aislynn hijgt zo nu en dan. Ze wil wel graag eten. Ze kan niet zo goed meer liggen. Ze gaat wel gewoon nog mee wandelen tot aan de brug en weer terug. Ze heeft al melk. Als ze op haar rug ligt vindt ze het heerlijk als je over haar buikje aait. Hele grote dikke tepels, waar al melk in zit. Haar is rond de tepels uitgevallen. Ze is erg aanhankelijk naar ons toe.

De laatste loodjes...

Ze wilde vanmorgen haar eten niet en toen ik thuis kwam ook nog met tegenzin. Daarentegen werd vanavond met smaak gegeten en had ze haar bak zomaar leeg. We zijn nog gewoon Finsterbuorren om gegaan. Het tempo ligt lager, maar ik heb de indruk, dat ze het nog goed kan doen. Soms is ze ook nog op muizenjacht. Op het speelveld ging ze graven. Wellicht een hol? Temperatuur is nog normaal. Geen bijzonderheden. Wel dik buikje, met grote tepels. Erg aanhankelijk naar mij toe. Waar ik ben, is Aislynn ook. Ze heeft wel periodes van hijgen, terwijl ze dan al een tijdje in rust is geweest en het ook niet warm is. Ze begint dan van het ene op het andere moment te hijgen.

Alles is klaar voor de bevalling...

Aislynn is nu zo’n 21 kilogram. Haar buikje is erg dik. Ze had gisteren geen honger. Vanmorgen eerst ook niet, maar ze heeft haar eten pas om 12 uur opgegeten. Dus weer geminderd. Bij kammen van haar vacht op haar buikje valt er nog steeds haar uit. Ik heb haar tepeltjes vandaag schoon gemaakt met afgekoelde venkelthee. Ook het lopen gaat nu langzamer en iets moeizamer, alhoewel ze het nog goed kan volhouden. Gistermorgen en vanmorgen vroeg in de ochtend, toen we nog op bed lagen, heeft ze erg lang liggen hijgen. Haar temperatuur is nog goed. Hij schommelt tussen de 37 en de 38 graden. Ze heeft wel lekkere honger. De lamp van de werpkist aangehad om de juiste stand en hoogte te bepalen, omdat het op de vloer ongeveer 26 graden moet zijn. Ook heb ik kranten aangebracht onder het laken. Ze sleept haar dolfijntje overal mee naar toe. Ze wil het liefste bij mij liggen. Ik voel en zie de huid op haar buikje bewegen. Ze heeft nu een beetje een hangbuikje. Ik zag ook duidelijk slijm uit haar vulva.

Op de boerderij maar geen internet...

We zitten ondertussen in de boerderij.
We zijn afgelopen zaterdag over gegaan en hebben toen voor het eerst in de boerderij geslapen.
De hondjes om ons heen (Aislynn natuurlijk tussen ons in...).
De honden zijn al erg goed gewend en ze hebben hun alleen blijf oefeningen met vlag en wimpel doorstaan. Ze blijven nu rustig liggen, als we eventjes de deur uitgaan. Op het speelveldje vinden ze het alle vier prachtig, maar ook genieten ze van de ruimte van de boerderij. Ze krijgen zelfs een tweehonds bankje in de kamer, naast de schouw, met het uitzicht op het dorp Jelsum en Leeuwarden. Pure luxe!!!
Met Aislynn gaat het uitstekend.
Ze is alweer een kilogram gegroeid en haar buikje wordt mooi dik.
Ze is nu zo'n 3, 5 kilogram gegroeid.
Afgelopen maandag heb ik de werpkist geinstalleerd en ik oefen met Aislynn hierin.
Foto's zijn gemaakt, maar kan ik niet op de weblog krijgen (zie hieronder).
Ayla en Anouk gaan er uit zichzelf in liggen. Aislynn geef ik er eten en ze krijgt hier lekkere dingetjes. Ook haar lievelingsspeeltje (een dolfijn die kan piepen) breng ik er heen en als ze wil gaan slapen, dan probeer ik haar hier haar slaapje te laten doen, maar dit laatste lukt nog niet erg, want ze wil het liefste bij mij zijn. Volgende week ga ik een laag kranten onder haar kleed aanbrengen, zodat ze ook al wat aan het geknisper van de kranten kan wennen.
Ik heb over de werpkist een dekentje gespannen, zodat de werpkist het idee krijgt van een hol.
Gisteren ben ik begonnen met temperaturen, zodat ik straks goed weet wanneer haar temperatuur gaat zakken. Temperatuur zit tussen de 37 en 38 graden in, wat normaal is. Ze heeft ook al wat slijmverlies zo nu en dan uit haar vulva. Ze begint zich zelf steeds meer te likken daarom. 's Morgens eet ze nog steeds met lange tanden, 's avonds eet ze met smaak. Verder gaat het lopen wel iets langzamer, alhoewel ze het allemaal nog goed bij kan houden en nog mee kan op onze wandelingen. Wel plast ze onderweg vaker, wat logisch is, daar de pups steeds meer ruimte innemen. En......wat het allermooiste is........ik heb de pups gevoeld, toen ze bewogen. GEWELDIG! Alle spulletjes heb ik in huis voor de bevalling. Dus wat dat betreft zijn we er helemaal klaar voor.

We hebben echter één probleem, waar ik erg boos om ben en ontzettend van baal. De KPN heeft een fout gemaakt en heeft wel onze telefoonlijn overgezet naar het nieuwe adres, maar niet de ADSL. Het komt erop neer, dat we dus over twee weken pas weer kunnen internetten (10 werkdagen........en ik heb afgelopen maandag gebeld). Dus alle E-mail kan ik thuis niet lezen en kan geen dagelijkse berichtjes op de weblog zetten. Ik ben nu even op mijn werk op school om jullie even up to daten. Als jullie iets willen weten, bel me dan. In ieder geval zal ik proberen om de weblog hier tot aan de bevalling hier op school bij te houden en nieuwtjes of veranderingen te melden.

Dikke knuffel aan jullie allemaal van Aislynn!!!