Een dekking uit het boekje...

Vanmorgen om half negen vertrokken we, met Aislynn, een uitgeprinte routebeschrijving en een volle benzinetank, op weg naar Kruisland. In de buurt van Utrecht maakten we even een plasstopje, waar zowel Bauke als Aislynn gretig gebruik van maakten. Na Utrecht was het nog slechts een uurtje rijden. In Kruisland aangekomen heeft Bauke eerst nog een stukje met Aislynn gewandeld, zodat ze nog even goed haar behoefte kon doen, wat erg belangrijk is voor een dekking. Daarna hebben we eerst bij Anca (vrouwtje van Tugger) een heerlijke kop koffie gedronken en even bijgepraat, totdat het moment was gekomen, waarop Aislynn haar reu zou gaan ontmoeten. Nu....dat ze elkaars gezelschap meteen op prijs stelden, was vanaf de eerste seconde duidelijk.Aislynn en Tugger gingen meteen naar elkaar toe en maakten kennis met elkaar.

Het eerste neuscontact beviel dus goed, zodat er een verdere kennismaking inzat.Bij de Samojeden (net zoals bij andere honden) houdt een nadere kennismaking, het intensief besnuffelen van elkaar in, zodat de reu aan de lichaamsgeur van de teef kan ruiken of ze aantrekkelijk (dus in haar vruchtbare periode zit) voor hem is, of niet. Dat Aislynn aantrekkelijk was voor Tugger, was meteen duidelijk.

Ook Aislynn vond Tugger meteen een toffe Sam, want nadat ze slechts twee keer was weggerend van Tugger, toen deze een poging deed om op haar te springen (als een teefje wegrent van de reu, daagt ze hem uit en brengt de reu op deze manier in de juiste stemming), draaide ze al gauw haar achterste naar Tugger toe, buigde haar staartje opzij, zette haar achterpootjes schrap, strekte haar rug en perste haar vulva naar achteren, kortom ze "stelde" zich voor Tugger. Zo wordt het penetreren voor Tugger gemakkelijker. Dat Tugger een ervaren dekreu is, bleek ook meteen. Hij was erg rustig, geduldig, "aardig" (als je dat in dit verband zou mogen zeggen), enz. Voor Aislynn was het natuurlijk de eerste keer en toen hij haar had besprongen (hierbij slaat hij zijn poten om Aislynn haar lendenen en trekt haar achterlijf naar zich toe en op dat moment staat hij op zijn achterste poten, terwijl hij met zijn bovenlijf en voorste poten op Aislynn steunt) jankte ze een beetje angstig. Hier eindigt eigenlijk het paringsvoorspel en begint de eigenlijke dekking. Aangezien een reu en een teef bij een koppeling aan elkaar vast blijven zitten heb ik haar meteen vastgepakt en gerust gesteld, voordat ze in paniek zou raken! Ze zou haarzelf en/of Tugger kunnen verwonden door in blinde paniek te proberen zichzelf los te rukken. Maar ze schikte zich in haar "lot" en de koppeling was een feit. Wel heb ik haar de eerste minuten van de koppeling geruststellend toegesproken, totdat ik meer afstand kon nemen en Tugger en Aislynn zelf het karwei af kon laten maken. Tugger draaide ook zelf zijn ene achterpoot over Aislynn's rug heen, zodat hij na een minuutje of twee in een wat voor hem gemakkelijker houding kon gaan staan wachten, totdat de zwelling zo ver was afgenomen, dat hij los kon komen.

De koppeling heeft ongeveer een kwartiertje geduurd. Hierna draaiden ze nog een beetje om elkaar heen (tijdens het zogenaamde naspel), maar Aislynn vond het op een gegeven moment welletjes en had meer belangstelling voor haar omgeving en de bak met drinkwater, dan voor Tugger. Vervolgens hebben we Aislynn nog even laten rusten. Voordat we vertrokken hebben we nog een heerlijke kop koffie gedronken, de dekaangifte ondertekend en nog even gepraat (want over Samojeden raak je nooit uitgepraat)! Na Tugger voor de -tigste keer te hebben geknuffeld (waarbij hij overigens heel zachtjes gaat knorren van genot), mijn oor door hem gewassen is en ik hem zachtjes in zijn oor fluisterend heb "bedankt" voor zijn zachte en ervaren aanpak jegens mijn Sammenmeisje en zijn prestatie, reden we om een uur of half twee, weer richting Friesland.De dekking vond dus plaats op vrijdag 5 januari. Nu maar hopen, dat er voldoende eicelletjes van Aislynn, zullen worden bevrucht!!!