Werk aan de winkel en koopavond in Stiens...

Omdat bij de storm van 18 januari, dakplaten van onze loods waren afgewaaid moesten er nieuwe platen opkomen en dat moest vandaag. Dat kwam even goed uit voor de puppies, want nu konden ze goed gesocialiseerd worden met heel veel werkgeluiden. Ze hebben in ieder geval de volgende geluiden waargenomen (zowel auditief als visueel): zaag-, boor-, timmer-, flex-geluiden en lawaai van de werkman die samen met Bauke, trapje op en trapje af ging, dingen lieten vallen, platen moesten vervoeren wat schuiflawaai gaf. En wat gaven ze erom? Helemaal niets. Ze bleven lekker spelen op het veld, kauwden op een botje of deden een dutje tegen het gaas aan. Op de avond zijn we naar Stiens geweest, alwaar het op donderdagavond altijd koopavond is. Weer heel veel knuffels gehad van allerlei soorten mensen (oud, jong, geestelijk beperkt, enz. enz.). Ook kennis gemaakt met een hele dikke stabijhond (of misschien was het wel een bastaardras). We zijn natuurlijk in de auto naar Stiens gereden en ik was ontzettend tevreden over het gedrag van de pups in de auto. Er werd weliswaar nog wel gepiept, maar het gegil was over. De terugreis gingen ze zelfs stoeien in de auto (ondanks dat ze een paar minuten ervoor nog met zijn allen in slaap waren gevallen op een bankje voor de C 1000) en liggen. Dus ik denk dat ik de pups nog een weekje langer ga houden, zodat als ze naar Vriezenveen, Leeuwarden, Amsterdam en Voorburg moeten, ze geen angst meer voor de auto kennen. Toen we in Stiens aankwamen, zijn we eerst over het parkeerterrein gelopen, waar auto's af en aan reden. Een rondje gelopen en daarna rustig met het hele spul op een bankje gaan zitten, zodat ze alles in hun prachtige witte kopjes op konden nemen. Maar na een tijdje ging het lampje uit en vielen ze alle vier als een blok in slaap op de bank. Bauke en ik hebben ze dus maar gedragen naar de auto.





P.S.........en dat van de pups een weekje langer houden was natuurlijk een grapje. Het wordt nu echt tijd dat de pups de Aldlansdyk gaan verlaten, want ze zijn klaar om hun leventje bij een nieuw baasje voort te zetten. Ze kunnen zelfstandig eten en drinken, ze hebben de hondentaal leren spreken van mama Aislynn, oma Ayla, oom Indy en oudtante Anouk, ze zijn gesocialiseerd, enz. enz. Ze draaien al helemaal mee met de grote honden. Op dit moment liggen ze bij me te slapen in de keuken, als ik deze weblog bijwerk. Moe van alle indrukken van de afgelopen dag en van het spelen op het veld. Bovendien begin ik ze steeds liever en leuker te vinden. Ik tel dus het aantal nachtjes, dat ze nog bij ons zijn, maar waarschijnlijk tellen de Leeuwarders, Amsterdammers, Voorburgers en Vriezenveners de nachtjes totdat ze Cai, Mika, Igor of Nomad dan eindelijk kunnen ophalen.