Het gaat niet goed met het laatst geboren pupje...

Het gaat inderdaad niet goed met het laatste reutje. Het drinkt niet, het heeft diarree, het voelt koud aan en vroeg in de morgen schreeuwt (schreeuw om hulp, zo ervaar ik dat) en kermt hij het uit en zijn kleur is paarsachtig, blauwig, een teken van zuurstoftekort. Ik was gedurende de nacht begonnen met spuitjes melk te geven, maar daar verslikt hij zich in, waardoor er rochelende geluiden uitkomen. Hij heeft gewoon niet de kracht om te slikken. De warmtelamp komt nog lager en ik wrijf hem en het is net of komt hij daardoor weer wat bij. Hij voelde erg slap en levenloos. Ook weer nutridrops gegeven. De dierenarts gebeld en die komt om een uur of 10. De dierenarts constateert een te lage temperatuur, de paarsachtige kleur, die het gevolg is van zuurstofgebrek (zuurstofgebrek betekent dat er iets niet goed is met of de longen of het hart). Ze luistert naar hart en longen, maar kan niets ernstigs in eerste instantie ontdekken, maar het is moeilijk te horen, want ondanks zijn toestand, kan Oranje nog wel geluid maken en erg tegenstribbelen. Hij krijgt een injectie met antibiotica en een spuit om zijn bloedsuikerspiegel omhoog te krijgen. Afgesproken wordt, dat ik in de kliniek kom om te zien hoe je sondevoeding krijgt, want met spuitjes schiet het niet op. De dierenarts vermoed dat zijn geboorte te lang heeft geduurd, waardoor hij toch vruchtwater heeft binnengekregen, wat een longontsteking kan veroorzaken. Wat ook niet bevorderlijk is voor dit alles, is dat het reutje ook in een stuitbevalling is geboren, waardoor het hoofdje pas later kan worden bevrijd uit de vliezen, dan als er een pup in hoofdligging wordt geboren. ’s Middags ga ik met Groentje naar de kliniek, want de dierenarts zal met Groen voordoen, hoe je een sonde inbrengt. Wat een geweldige broer. Ze legt me uit hoe het moet. Ook krijg ik nog weer antibiotica mee, wat ik tweemaal daags moet toedienen, 10 dagen lang en een Snugglesafe. Dit is een soort kruik in de vorm van een frisbee, die ik in de magnetron opwarm en daar kan ik Oranje opleggen. Hij heeft behoefte aan extra warmte. Om half 4 krijgt hij dan eindelijk zijn eerste goede voeding via de sonde binnen en om half 6 lukt het me weer om de bereide warme melk via een spuit in de sonde en zo rechtstreeks in zijn maagje te krijgen. Ik probeer hem vervolgens telkens bij Aislynn aan te leggen, want het aangeboren vermogen om te zuigen rond een tepel gaat, naarmate de tijd verstrijkt, verloren. Maar gelukkig lukt het me om half 8 ’s avonds dit voor elkaar te krijgen en hij drinkt uit Aislynn haar tepel. Daarna gedurende de avond, drinkt hij zelf ook en hij kan zelf ook de tepels vinden, zonder mijn hulp. Wel is hij zo’n 30 gram afgevallen als ik hem weeg, terwijl de andere reutjes respectievelijk 80, 40 en 60 gram zijn gegroeid. Afvallen is niet goed. Een pupje moet groeien. Maar goed, dit was te verwachten. Gelukkig verandert langzaamaan wel de kleur van zijn voetzooltjes en zijn snuitje en krijgt hij dezelfde mooie gezonde rozerode kleur als zijn grote broers. Ik had wel ondertussen het schema klaar, om om de twee uren de pup sondevoeding gedurende de nacht te geven. Maar het gaat zo goed, dus dit hoeft niet. Bauke zal deze nacht de puppies in de gaten houden en speciaal het reutje met het oranje koordje. Wel heeft Oranje nog diarree. Maar hij schokt meer tijdens het slapen, net als zijn broers en hij ademt beter en hij zoekt zelf de warmte van zijn broers. Op de Snugglesafe wil hij niet echt liggen. Hij ligt het liefste onder de vacht bij zijn moeder (wat natuurlijk het mooiste plekje voor hem is op dit moment).