Dinda de Drentsche Patrijshond op bezoek...

Vandaag hadden de pups het weer erg druk. Niet alleen met spelen en ontdekken, maar ook met de visite. Vanmorgen kwam er een vriendin op bezoek met Dinda, een Drentsche Patrijshond. Deze had zelf al drie keer een nestje gehad en was dus gewend aan pups. Nou........dat was me wat. De pups waren er in het begin van onder de indruk. Hun eerste ontmoeting met een dier wat geen Samojeed is. Dus eerst met zijn allen bij elkaar kruipen en deze vreemde verschijning eens observeren. Groentje had al gauw in de gaten dat deze verschijning ook hond heette en ging hem volgen en met hem mee. De anderen hadden wat langer tijd nodig om te wennen. Een kopje koffie aan het vrouwtje van Dinda geven deed wonderen, want na de koffie was het ijs gebroken tussen Dinda en de vier rakkers definitief gebroken. Daarna kwam er nog iemand met ze knuffelen, waar ik vroeger mee heb gekaatst en aan het einde van de middag, kwamen zoals elke week op zaterdag de drie buurjongetjes in de leeftijd van 11, 8 en 4 jaar. Geweldig om te zien hoe ze nu al op kinderen reageren. Ze hebben heerlijk gespeeld. Per ongeluk ging 1 van de jongetjes net op Oranje zijn pootje staan en Oranje hield het pootje een beetje zielig omhoog. Later was dit weer beter. Deed me herrinneren aan vroeger, toen Ayla een pupje was van een week of 10 en ik ook per ongeluk, tijdens het spelen, op haar pootje stond. Ze gilde toen moord en brand en ik dacht dat ik haar pootje minstens had verbrijzeld aan het kabaal te horen. Ze hield hem net zo omhoog als Oranje deed. Maar twee tellen later huppelde ze weer vrolijk verder. Wij zijn ook ooit eens bij de puppybemiddelaarster van de N.S.C. geweest. Die had een reu en die kwam zo nu en dan om een verbandje vragen. Als ze er dan een verbandje om had gedaan (wat totaal geen functie had overigens), was het later weer beter. Jaaaa, die Samojeden toch.
Wat wel echt was deze week, was dat Aislynn niet goed was. Afgelopen zondag vond ik haar, nadat ik was opgestaan helemaal in een rolletje en lag ze te rillen. Ook was haar temperatuur ietsje verhoogd, maar nog niet boven de 39 graden. Ze had vreselijke diarree, moest overgeven, wilde eerst niet eten en had totaal geen belangstelling meer voor de pups. Ze heeft de hele dag maar wat in huis gelegen. Dan is het heel erg fijn, dat Ayla als surrogaatmoeder wilde spelen. Die nam Aislynn haar taak meteen over. Voeding geven kon Ayla natuurlijk niet, maar dat deed ik dus weer. Ik was ze toch al aan het spenen. Alleen ging het nu heel erg snel. Toch voor de zekerheid de dierenarts gebeld en die sommeerde me om de pups niet meer te laten drinken. Okay, zo gezegd, maar is niet meer zo gedaan. De hele tijd moest ik dus Aislynn bij de pups wat weghouden afgelopen dagen, want die kleine rakkers zijn o zo snel op het moment en voordat je het weet hangen ze dan weer aan de tepels. Vervolgens kreeg Aislynn last van verschrikkelijk veel melkstuwing (omdat de pups niet meer dronken.............normaal bouw ik ietsje langzamer het voer af, waardoor de teef minder melk aanmaakt en de pups meer vast voedsel gaan eten.....zodat je geen problemen krijgt met de melkstuwing en alles vanzelf gaat), waardoor haar melkklierpakket keihard werd en de melk er uit knalde zo nu en dan als je er maar net aankwam. Dus toch nog maar een keertje gebeld en met masseren, koelen met ijsblokjes en het smeren van kamferspiritus op het melkklierpakket, zag ik na twee dagen eindelijk verlichting. Ook natuurlijk goed de temperatuur in de gaten houden, want zodra deze boven de 39 graden uitkomt is het meteen naar de dierenkliniek. Maar haar temperatuur bleef goed en ze toonde niet meer ziek, alleen er zat ontzettend veel druk op. Vandaag kon Aislynn voor het eerst weer bij de pups (nadat ik ze eerst eten had gegeven), zodat ze geen honger meer hadden en dus geen behoefte om te drinken hadden. En Aislynn wilde het ook niet meer natuurlijk. Maar vandaag kon ze Ayla en Anouk weer actief meehelpen met opvoeden. Het melkklierpakket is nu aan het opdrogen en het voelt slappig aan. Dus dit is goed.
Gelukkig. Ze begint weer wat de oude Aislynn te worden die ons zo lief is. En zo maak je elke keer dat je een nestje hebt weer wat nieuws mee.

Help........wat is dat voor creatuur?

Ze noemen me Dinda en ik ben een Drentsche Patrijshond

Paarsje, Oranjetje en Blauwtje geloven het eerst nog niet...

Groentje vertelt dat het goed is...

De andere drie broers zijn nog niet geheel overtuigd...

Maar na een tijdje begint hij toch wel interessant te worden...

Nou ja...we gaan maar verder waar we gebleven waren...

Bedankt lieve Dinda!!!

P.S. de oortjes van Blauwtje beginnen al een beetje omhoog te groeien. En verbeeld ik me dit of is dit met Oranjetje ook zo? Ze zijn er maar vroeg bij!!!