05 April, 2007

Niet te geloven...

We gaan op de oude voet verder, dat wil zeggen, zodra de pups wakker zijn, gaan ze de kamer in. Soms zoogt Aislynn ze daarom ook wel in de kamer. Ook vallen ze gewoon in slaap in de kamer als ze moe zijn geworden. Dan til ik ze wel weer terug in de werpkist. En ze plassen in de kamer. Het is niet te geloven en je kan er de klok op gelijk zetten, maar als er 1 begint te plassen, plassen ze allemaal binnen de halve minuut ook. Dan heb ik het superdruk met de pups op kranten zetten en belonen als ze daar een plasje doen, maar er komt ook nog wel eens een plasje op het vinyl hoor. De uitgewrongen doek met Dettol doet dan wonderen. Maar waar ik ontzettend om moest lachen vandaag, is dat ze zo nu en dan zelfs al een klein sprintje trekken in de kamer. Drie en een halve week oud en nu al atletisch aangelegd. Waarom ze dat doen? Geen idee! Wie het weet mag het zeggen. Voor mijn gevoel omdat ze het naar hun zin hebben, of gewoon de drang om te bewegen hebben. Ook gaan ze nu steeds meer op ontdekkingstocht. Mijn slippers zijn al onderzocht, de muur, de plint, de lampvoet, de kennel, de geluidsbox waar muziek uit komt, de kast, enz. enz. Ze verlaten hun broers dan even en gaan even op de struin, om vervolgens even later de bescherming weer op te zoeken en snel terug te keren naar de broers of naar mama Aislynn natuurlijk. Nu ze 3 balletjes DUCK krijgen, verandert de kleur van hun poep ook. Die wordt donkerder en wordt bruiner. Ook de tandjes breken steeds verder door. Dit heeft als gevolg gehad, dat er op 1 tepeltje van Aislynn was gebeten. Oei oei. Ze heeft zeker nog genoeg melk, als ik haar melkklierpakket op z'n tijd controleer. Wat ik ook zie, is dat ze met de speeltjes beginnen te spelen. Blauwtje was vandaag in "gevecht" met het flostouw, evenals Oranje. Dit is het favoriete speeltje tot nu toe. De rest van de speeltjes laten ze nog links liggen. Eigenzinnig he? Maar goed.......het zijn tenslotte Samojeden.

2 comments:

Unknown said...

Hallo Maya en Bauke,
wat een ontzettende druppies,en wat zijn ze gedreven in hun doen en laten. De weken worden naar mijn gevoel steeds langer,en het wachten wordt steeds moeilijker.
We zouden dit weekend graag nog een keer komen wanneer past het jullie het beste. Geef ze allemaal een dikke knuffel van ons en speciaal aan Aislynn die het zo goed doet als moeder.
Groetjes Wolter en Roelie en een poot van Djugas en Iron.

willy said...

Wat een koppies!!!! Zo lief!!!
Klaar om alles te ontdekken.